“Saan ka galing?” ang bati sa akin ni T when I arrived.
“And a good afternoon to you, too,” ang ganti kong sagot, while we started walking. “What’s up with that? Nanay ba kita at kailangan kong sabihin kung saan ako galing?”
Ngumiti siya, “Nagtatanong lang sir.”
“Eto, kagagaling ko lang sa company sportsfest na inorganize namin ni Yammers,” I continued. “Kakapagod nga eh.”
“Princess Ai is on her way na daw in five minutes,” ang sabi ni T, habang nagte-text.
Tumawa na lang ako ng bigla at dehins na-gets ni T kung bakit. Ngumuso ako sa nakita ko at natameme na lang ang babae.
“Bibili ka nyan?” tanong ko sa kanya. “Diba ganun yung mga trip mong desserts – bananas na long and oh-so-yummy?”
Napakibit-balikat na lang si T.
“I’m sure favorite mo yung chocolate dipped banana,” I continued, with a slightly naughty tone.
She thought for a second before she answered, “Weeeell . . .”
“Ing-ana ka dako imo nakita?” I teasingly asked.
“Ulol!” T laughed, punching me lightly on the shoulder, “Dili sad uy. Slight lang. And besides, mas itom ako nakit-an.”
Ako na naman ang natameme ng bigla. “You mean itom lang ‘cause you had the lights off? Or . . . lagum lang jud iya?!” Napatawa na ako ng malakas.
T giggled and clarified, “Gago! It’s that movie ‘Amistad’, remember? Yung pina-watch sa atin sa high school? Yung mga Negro slaves na naked? Diba itom man to mga ilaha?”
T looked unbelieving and I retorted, “Sinong niloloko mo? Hindi ka pa nakakita ng live version na ganyan? ‘Amistad’ my ass!”
“Che!” ang huling halakhak na sagot ni T, while we continued walking.
Silent Adventurer out!
